Η εποχή που αντιστοιχεί στο στοιχείο νερό είναι ο χειμώνας.
Η νύχτα επίσης ταξινομείται στο νερό, όπως και ο ύπνος,
η ανάπαυση, η ακινησία, το κρύο,… κάθε είδους παύση.

Το νερό σηματοδοτεί την φάση: αφότου κάτι έχει τελειώσει
και πριν κάτι νέο αρχίσει. Εκεί, που τίποτα δεν συμβαίνει,
αλλά όπου τα πάντα υπάρχουν εν δυνάμει,
όπως ακριβώς στο «Πεδίο», του οποίου το νερό αποτελεί συνέχεια.

Από αυτό κατανοούμε, ότι η επικοινωνία με το «Πεδίο»
γίνεται μέσα από το νερό, αλλά μόνο σε φάσεις παύσης.

Γι’ αυτό, κάθε είδους παύση στην ζωή μας είναι ζωτική.

Από την νύχτα,  όπου νους και σώμα είναι ακίνητα, μέχρι
τα όποια «διαλείμματα» τις καθημερινότητας.
Οι στιγμές ή ώρες σιωπής από την εργασία μας, από τις σκέψεις μας,
από τις σχέσεις μας,… οι παύσεις ανάμεσα στα πράγματα που διεκπεραιώνουμε,
μικρά ή μεγάλα, είναι ακριβώς αυτό που μας βοηθά  να  συνδεόμαστε με το πεδίο,
αντλώντας ζωτική πληροφορία, και ενέργεια για την ζωή μας.

Κάποτε,  ένας γιουγκιανός θεραπευτής μου είχε πει:
«Το πρόγραμμά σου, θα το δομείς γύρω από το ΚΕΝΟ».

Πέρασαν αρκετά χρόνια για να κατανοήσω
την τεράστια σημασία αυτού του πράγματος.

Σκεφτείτε το. Το ΚΕΝΟ είναι πιο ζωτικό από το ίδιο το πρόγραμμα ,
γιατί από αυτό αντλούμε πραγματικά ενέργεια, για να ολοκληρώσουμε ο,τιδήποτε
και δεν μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με αυτό τις στιγμές της δράσης.

Κατά την αρχική έκρηξη, το ΕΝΑ διαχωρίζεται σε δύο πόλους,
που διαδρούν γύρω από μια «δίνη κενότητας»,  ένα «σημείο» ανταλλαγής.
Διαφορετικά δεν μπορεί να υπάρξει δημιουργία.

Κάθε μέρα λοιπόν, πριν απ’ όλα, προσδιορίστε το κενό σας
(ένα παιχνίδι, ένα χόμπι, έναν διαλογισμό, μια απλή ουσιαστική παύση,
μερικές βαθιές συνειδητές αναπνοές…)  και αλλάξτε τις δυναμικές του κόσμου.
Γίνεται.
Αρκεί να ελέγξουμε το περιεχόμενο της σκέψης μας και να εκμεταλλευτούμε το ΚΕΝΟ!