Ο καταλύτης για να έρθουμε σε επαφή με την αλήθεια, είναι η καθαρή ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ.

Αλλά τι τελικά είναι η παρατήρηση;

…Βρίσκομαι στο μετρό. Έχει πολύ κόσμο. Έξω υπάρχει πολύ υγρασία. Έχω κούραση. Το μυαλό μου είναι κολλημένο σε μία σκέψη, σε κάτι που με απασχολεί έντονα εδώ και καιρό.Οι σκέψεις με τραβάνε κάτω… Δεν βλέπω καμία άλλη εκδοχή στο πρόβλημά μου… Καμία!

Είναι όμως έτσι; Στ’ αλήθεια δεν υπάρχει καμία; Ή έχω κολλήσει και γι’ αυτό δεν υπάρχει καμία; Είναι όλα οριστικά και προδιαγεγραμμένα; Ή υπάρχει μεταβλητή που μπορεί ν αλλάξει τα πάντα;

….Το μάτι μου πέφτει τυχαία στον τεράστιο τίτλο της εφημερίδας που είναι ανοιγμένη από κάποιον μπροστά μου.  Αυτό που διαβάζω μου προξενεί άσχημους συνειρμούς και μου δημιουργεί ανησυχία.  Η σκέψη μου κολλάει. Δεν είμαι μέσα μου, είμαι κολλημένος/η σε αυτήν την σκέψη και δεν παρατηρώ το πρόσωπο κανενός, τα χαρακτηριστικά κανενός, την κίνηση κανενός,… κάποιος κλέφτης μπορεί να κλέψει κάτι και να εξαφανιστεί, επειδή καθένας είναι βαθειά βυθισμένος στον εαυτό του, απόλυτα ταυτισμένος με αυτό που συμβαίνει σε αυτόν και μόνο, εξαιτίας των σκέψεών του...

Και ξαφνικά, το παρατηρώ! Παρατηρώ αυτό που γίνεται. Παρατηρώ την σκέψη μου, που έχει κολλήσει… κυττάζω γύρω μου, κυττάζω τα άτομα, κυττάζω στο βάθος του τρένου, κυττάζω εμένα  που παρατηρώ…, συνειδητοποιώ τον τρόπο που σκέφτεται ο νους μου και τον αλλάζω αμέσως…

Και καταφέρνω να σκεφτώ:

“Θα κάνω το καλλίτερο που μπορώ… Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει κάτι καλλίτερο. Τέλος”.

…και επιλέγω σταθερά να σκέφτομαι με αυτόν τον τρόπο… και εξοστρακίζω  κάθε νοητική αντιπαράθεση (δικηγόρο του διαβόλου[1]) που πάει να με ξαναφέρει στην μιζέρια και την ανησυχία…[2]

Βγαίνω από το τρένο και νιώθω καλά. Είμαι ξανά στο κέντρο μου. Η σκέψη μου ξεκόλλησε και αποτραβήχτηκε από τους τίτλους και τα σκυθρωπά πρόσωπα. Είναι πάλι πίσω σε εμένα. Την ελέγχω και πάλι! Δεν την παρασύρουν οι φευγαλέες εικόνες, δεν την κλέβουν οι σκεπτομορφές που τρέχουν γύρω μου..

και διαλογίζομαι πως…

ολόκληρη η πραγματικότητά μας είναι σαν ένα τρένο… σαν ένα τρένο με «τίτλους»…και ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ.

Ας κατέβουμε λοιπόν!

Ας τραβήξουμε πίσω τις σκέψεις μας, ας επιλέξουμε οι ίδιοι πώς θα σκεφτόμαστε και ας αλλάξουμε τον τρόπο που κυττάμε τα πράγματα.

Όλα συμβαίνουν πρωταρχικά στο επίπεδο που δεν είναι αισθητό σε εμάς και από αυτό το επίπεδο ξεκινάνε όλα, μέχρι να γίνουν η ύλη που βλέπουμε και αντιλαμβανόμαστε.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που αντιλαμβανόμαστε είναι περιορισμένο. Έτσι κι αλλιώς μας διαφεύγει η αλήθεια. Η βιολογία μας, μάς περιορίζει. Κανείς πια δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό.

Τότε;

Ε! Ας ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ να στηριζόμαστε στην ψευδαίσθηση και ας αρχίσουμε να αφουγκραζόμαστε και το μη αισθητό.

Δεν πρέπει να κρίνουμε την πραγματικότητα μόνο από αυτό που βλέπουμε και νομίζουμε, γιατί η βάση μας θα συνεχίσει να είναι ψευδαισθητική.

Καταλαβαίνετε;

Χρειάζεται να «αφουγραζόμαστε»  και το μη αισθητό κομμάτι της πραγματικότητος.   Αυτό που δεν βλέπουμε, αλλά διαισθανόμαστε. Χρειάζεται να μετακινηθούμε  και προς την αιθέρια πραγματικότητα,  εκεί απ' όπου μπορεί να ξεκινήσουμε «να κάνουμε την διαφορά».

Αφού όλη μας η ζωή κρίνεται κυρίως από ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ και ΟΧΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ.

Και ΝΑΙ υπάρχει μια μεταβλητή, που μπορεί ν’ αλλάξει τα πάντα. Που ΠΑΝΤΑ ξεκινά από το μη αισθητό. Από το επίπεδο που κινούνται οι σκέψεις μας,

από το επίπεδο που κινείται το πνεύμα Shén 神 που κατοικεί στην καρδιά.

 

[2] Αν κάποιος εδώ σκεφτεί οποιοδήποτε «ναι αλλά…»   ας αναλογιστεί ότι είναι ήδη  ταυτισμένος με κάποια ή όλες τις δυσοίωνες σκεπτομορφές που κυριαρχούν παντού γύρω του