Αν υπάρξει μια κρίσιμη μάζα ανθρώπων, που θα μεταμορφώνει σταθερά τον εαυτό της, ΑΡΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΛΠΙΔΑ. Είναι σαν την ανάπτυξη μιας ισχυρής ομάδας λεμφοκυττάρων στο σώμα της ανθρωπότητας.
Οπότε, ας μην κρυβόμαστε πίσω από τον ισχυρισμό τού τι κάνουν οι άλλοι και ας κυττάξουμε οριστικά και αμετάκλητα τι κάνουμε εμείς, αφού ο εαυτός μας είναι ο μόνος που μπορούμε να επηρεάσουμε κι αφού, επηρεάζοντας τον εαυτό μας, επηρεάζουμε το ΟΛΟΝ.
Για να το πετύχουμε αυτό, χρειάζονται δύο πράγματα:
- Η διαχείριση του qi (απαραίτητο να ρίξετε μια ματιά στο τι είναι το qi )
- Η παρατήρηση (έπεται).
Η λογική και η παρατήρηση έρχεται πιο αργά από το qi. Πρώτα τα πράγματα συμβαίνουν μέσα μας και μετά τα παρατηρούμε. Έχει ήδη υπάρξει κίνηση μέσα μας για να μπορέσουμε, στην συνέχεια, να την παρατηρήσουμε. Ένα συναίσθημα ή μια αίσθηση στο σώμα, το παρατηρούμε, εφ' όσον αυτό έχει ήδη δημιουργηθεί.
Τις περισσότερες φορές, εξοστρακιζόμαστε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, και μετά το παρατηρούμε. Και αν έχει γίνει αυτό, ένα κομμάτι από το qi έχει ήδη χαθεί.
Πώς λοιπόν μπορεί κανείς να το διαχειριστεί αυτό;
Ένας δρόμος που προσωπικά ακολουθώ μέσα στην καθημερινότητά μου, είναι ο εξής:
ΠΡΟΑΠΟΦΑΣΙΖΩ. Ότι πάνω απ’ όλα με ενδιαφέρει η διαφύλαξη του qi... Πάνω από το να έχω δίκαιο ή άδικο. Γιατί μόνο εάν καταφέρνω σταθερά να συν-κρατώ την ενέργειά μου, γίνεται εφικτό ν' αρχίσω να εν-νοώ το πώς πραγματικά είναι πλασμένος ο κόσμος και ποιοι είναι οι νόμοι του. Μόνο τότε υπάρχει περίπτωση κατανόησης της πραγματικότητος. Αυτό είναι το πρώτο σημαντικό βήμα.
Σκέφτομαι ότι δεν μπορώ να διαπραγματευθώ την ενέργεια, που μού είναι απαραίτητη για να βγω από την «σούπα» της ψευδαισθήσεως (αφού όταν εκτρέπομαι και το qi διασκορπίζεται, χάνεται η συνειδητότητα, η καλή μου διάθεση, μπορεί και η υγεία μου).
Έτσι, όταν κάποιος ή κάτι, με προκαλεί με αρνητικό τρόπο, κάθε φορά που κάτι κινδυνεύει να με βγάλει από το κέντρο μου, εξασκούμαι συστηματικά στο να μετατοπίζω την προσοχή μου από το «έξω» προς το «μέσα». Στο να αποσύρω κάθε φορά την ενέργειά μου από το άτομο ή την κατάσταση που με ενόχλησε και να την συγκεντρώνω και πάλι, σταθερά στο κέντρο μου. Η συν-κέντρωση αυτή, για εμένα, είναι απαράμιλλη άσκηση για διατηρώ την ισορροπία μου και να δυναμώνω το πεδίο μου, για να μην εκτρέπομαι.
Και από αυτό το σημείο, αρχίζει η διαχείριση του qi.
Σχεδόν ταυτόχρονα μπορώ να παρατηρήσω. Τι πήγε να με εκτρέψει και γιατί.
Αφού έχω καταφέρει να το κάνω αυτό, μια πληροφορία[1] αναδύεται επί πλέον, για εμένα, που μου υποδεικνύει το σημείο που η ενέργειά μου δεν είναι αρκετά δυνατή, και το τι χρειάζεται να καλλιεργήσω και να δυναμώσω. Στην συνέχεια κάνω τις κινήσεις που τελικά δεν ωφελούν μόνο εμένα, αλλά και το σύνολο. Αυτά χρειάζεται να πηγαίνουν πάντα μαζί[2]!
Χωρίς την διαχείριση της ενέργειάς μας, δεν μπορούμε ούτε να ωφεληθούμε, ούτε να ωφελήσουμε.
Ας εξασκηθούμε λοιπόν...
στον έλεγχο του θυμικού, των παρορμήσεων και των ενστίκτων μας. Ας εξασκηθούμε στην παρατήρηση και την ορθή κατεύθυνση του νοητικού μας.
ΑΝ μας ενδιαφέρει πραγματικά να διακρίνουμε κάποια στιγμή το «ύφασμα» της πραγματικότητας. Αν μας ενδιαφέρει να φύγουμε τελικά από τον ψευδαισθητικό μας κόσμο.
[1] Κάθε τι ανεξαιρέτως εμπεριέχει πληροφορία. Γιατί το qi, είναι πλήρες πληροφορίας. Κάθε τι λοιπόν που τραβά την ενημερότητά μου, με οποιονδήποτε τρόπο, εμπεριέχει μια πληροφορία ειδικά για εμένα.
[2] Αν κάτι με ωφελεί πραγματικά, ωφελεί και το σύνολο. Αν κάτι ωφελεί το σύνολο, ωφελεί σίγουρα και εμένα.