Ο μετασχηματισμός είναι ποιότητα μετάλλου.
Το στοιχείο μέταλλο είναι η ποιότητα του να μάθεις να χάνεις και να αποχαιρετάς.
Οι καιροί και οι στιγμές που χρειάζεται να αποφασίσεις τι πρέπει να κρατήσεις και τι να πετάξεις.
Αυτό ακριβώς που κάνει η φύση το φθινόπωρο.
Πετάει χωρίς οίκτο. Για να μπορέσει να αναγεννηθεί.

Μέταλλο = Απόσταξη. Ένας επώδυνος διαχωρισμός, που όμως τελικά
μάς οδηγεί στην δόμηση του εσωτερικού μας «ξίφους», της εσωτερικής μας δύναμης.
Ακριβώς γιατί πετώντας το περιττό, συγκεντρωνόμαστε και εστιάζουμε στο ουσιώδες και ζωτικό, αποκτώντας αιχμή. Αλλιώς, διασκορπιζόμαστε.

Αυτό ακριβώς το νόημα κομίζει και το εξάγραμμο 41. Sun 損  Μείωση.

Την αφθονία, χρειάζεται να θυμόμαστε, την συνοδεύει πάντα κάποιου είδους απώλεια
και στις στιγμές της απώλειας, πάντα μπορεί κανείς να ανιχνεύσει κέρδη.

Το εξάγραμμο 55 Feng 蘴 μας λέει

…«Αφθονία. Δείχνει μεγαλοσύνη.
Ακτινοβόλησε το φως σου στην γη.
Όταν ο ήλιος φτάνει στο ύψος του, αρχίζει η μείωση.
Όταν η σελήνη φτάνει στην γέμιση,
αρχίζει η χάση….»

Έτσι είναι πλασμένος ο κόσμος μας. Έτσι είναι η Δημιουργία.

Μέσα σε κάθε τι υπάρχει ο σπόρος του αντιθέτου.
Όσο το ένα πράγμα αυξάνεται και κορυφώνεται, τόσο μέσα στον πυρήνα του
αρχίζει να μεγαλώνει σιγά σιγά το αντίθετό του.

Το κάθε τι, σταθερά και αμετάβλητα, μεταστοιχειώνεται στο άλλο, καθώς το ένα καταναλώνει το άλλο…
Είναι ο νόμος του yin yang.

Στις στιγμές λοιπόν του μετάλλου, χρειάζεται ν’ αποφασίζει κανείς …

-Ή παραδίδεται στην θλίψη, την θυματοποίηση, τον θυμό, την αντίδραση
-Ή εκμεταλλεύεται την δυσκολία για να ξεθάψει από μέσα του ναρκωμένες δυνατότητες.

Μόνο ακολουθώντας τον δεύτερο δρόμο, βρίσκει κανείς την διέξοδος!
Πάντα μα πάντα υπάρχει διέξοδος… και είναι οι ίδιες μας οι υπερβάσεις!