Σκεφτόμουν καιρό να διηγηθώ αυτήν την παράδοξη ιστορία, που έζησα στην αρχή του περασμένου Οκτώβρη.

Συναντηθήκαμε μόλις πριν το μεσημέρι, στο Άλσος Παπάγου, η Νικιάνα, η Βασιλική κι εγώ, για να πούμε τα νέα μας και να συζητήσουμε για την ερχόμενη χρονιά.

Ήταν κατά τη 13:00 που η Βασιλική διέκοψε την συζήτηση φωνάζοντας… «μια γυναίκα έπεσε εκεί πίσω…» .

Πεταχτήκαμε και οι τρεις αυθόρμητα επάνω κα τρέξαμε στο σημείο. Μια γυναίκα είχε πέσει. Τα πόδια της ήταν ακόμη επάνω στον ξύλινο πάγκο, ενώ ο κορμός της, στο έδαφος, τρανταζόταν από  σπασμούς.

Οι άνθρωποι που είχαν μαζευτεί γύρω της είχαν καλέσει ήδη ασθενοφόρο. Η Νικιάνα με ρώτησε αν έχω βελόνες μαζί μου και απαντώντας της καταφατικά αποφάσιζα ταυτοχρόνως πως θα επέμβω (δεν το κάνω πάντα).  Η Βασιλική έτρεξε να φέρει την τσάντα μου.

Η γυναίκα είχε γραπωθεί από το χέρι ενός από τους ανθρώπους εκεί (ο οποίος δεν ήταν ο συνοδός της), ενώ συνέχιζε να τινάζεται από τους σπασμούς. Ο άντρας που την συνόδευε έδειχνε εντελώς αμέτοχος και μάλλον εντελώς απροετοίμαστος.

Άνοιξα το πακετάκι με τις βελόνες που μου έδινε η Βασιλική  και έμπηξα μία και μοναδική βελόνα κάτω από την μύτη τής γυναίκας, σε ένα σημείο που  ενδείκνυται για την αφύπνιση συνείδησης ή το κώμα.

Σε λιγότερο από ένα λεπτό εκείνη την τράβηξε ενοχλημένη (αυτό είναι πάντα ένα επώδυνο σημείο) και την έβγαλε, ενώ άρχιζε απότομα να συνέρχεται.

Πέρασα το χέρι μου γύρω από την μέση της και με την βοήθεια του ανθρώπου στον οποίο είχε εκείνη γραπωθεί, την τράβηξα να καθίσει πίσω στον πάγκο. Είχε ακόμη σπασμούς.

Η Βασιλική άρχισε να ρωτά επιτακτικά τον μυστήριο συνοδό της τί της συνέβη, αν έπαιρνε κάποια φάρμακα, τί της είναι αυτός ή αν τέλος πάντων μπορούμε να επικοινωνήσουμε με κάποιον από την οικογένειά της…  Ο συνοδός της όσο πήγαινε κι εκνευριζότανε με τις ερωτήσεις. Για την ακρίβεια, αντιδρούσε σαν να της ήταν εντελώς ξένος.

Η γυναίκα, χωρίς να έχει βρει ακόμη καλά καλά την συνείδησή της βούτηξε την τσάντα της και άρχισε  με σπαστικές κινήσεις να ψάχνει  μέσα. Όλοι νομίσαμε πως ψάχνει τα φάρμακά της (κοινή λογική).

Όμως εκείνη, μετά από κάποια λεπτά και χωρίς να έχει απαλλαχθεί εντελώς από τους σπασμούς, τράβηξε έξω τα κλειδιά της. Μάλιστα. Τα κλειδιά της!!!!!!

Πήρε λοιπόν τα κλειδιά στα χέρια της, πέρασε την τσάντα στον ώμο της, σηκώθηκε και έφυγε, αφήνοντάς μας όλους άφωνους.

Την ακολούθησα για λίγο φωνάζοντας… «δεν περιμένετε λίγο…. έρχεται ασθενοφόρο», αλλά δεν! Ήταν ήδη φευγάτη!

Ήταν μια γυναίκα που, στην παραζάλη της, έψαξε - βρήκε τα κλειδιά της και έφυγε μακριά απ’ όλους….

Αμέσως μετά έφυγε προς άγνωστη κατεύθυνση και ο συνοδός!

Μέσα μου, για άλλη μια φορά ένιωσα ευγνωμοσύνη για την γνώση του βελονισμού.

Αλλά κυρίως συλλογίστηκα… Τί φοβερή συγχρονικότητα που βρισκόμασταν εκείνη την στιγμή εκεί (δεν συμβαίνει συχνά να πάθεις μια τέτοια κρίση και να βρεθεί άνθρωπος να σε σηκώσει με τέτοιο τρόπο)!

Τι να σήμαινε για εκείνη, τι να σήμαινε για εμένα, τι να σήμαινε για όλους, ποιος ήταν αυτός, τι έγινε μετά… τι σημασία είχε;

Σημασία είχε η συγχρονικότητα.

Το πού βρίσκεσαι κάθε στιγμή και το τί κάνεις… μπορεί να έχει ανυπολόγιστη αξία, επειδή ΤΟ ΚΑΘΕ ΤΙ πυροδοτεί μια σειρά από συμβάντα που ούτε καν τα φαντάζεσαι…

Αν η Βασιλική είχε άλλο τόνο από την αρχή… αν η Νικιάνα δεν ρωτούσε επιτακτικά για τις βελόνες, αν εγώ αποφάσιζα να μην επέμβω, αν δεν ήμασταν καν εκεί και την έπαιρνε το ασθενοφόρο, μια διαφορετική ακολουθία γεγονότων θα συνέβαινε…

Το εξάγραμμο που σχημάτισα από τον αποσυμβολισμό του περιστατικού ήταν το bi, το εξάγραμμο που είχαμε αναλύσει για τον μήνα Νοέμβρη.  Που μέσα στ’ άλλα,  μιλάει για την ΕΓΚΑΙΡΗ συνένωση ανθρώπων με σκοπό ν’ αντιμετωπιστούν κίνδυνοι, αλλά και την ανάγκη διαφάνειας και τιμιότητας στις σχέσεις.

Ανεξάρτητα σε τι βαθμό μπορούμε να αποσυμβολίσουμε τους οιωνούς, το yì jīng 易經 πάντα ξεδιπλώνει την αλήθεια.

Για την επόμενη «ανάλυση εξαγράμμου του μήνα»,  δήλωσε την συμμετοχή σου εδώ. Εξάγραμμο Δεκεμβρίου: 51. Zhèn 震 «Κεραυνός», την

Κυριακή 27 Νοεμβρίου και ώρες : 17:30-19:30

Καιροί που ξαφνικά γεγονότα εκδηλώνονται για να φέρουν ριζικές αλλαγές και ανανέωση. Ο τρόμος και το ξάφνιασμα στο τέλος γίνονται ανακούφιση.

Οι συναντήσεις μας διεξάγονται μέσω της πλατφόρμας zoom