jīn 金
ΤΟ ΜΕΤΑΛΛΟ
ΟΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΕΣ ΤΟΥ ΣΤΟ ΣΩΜΑ & ΣΕ ΨΥΧΟΝΟΗΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ:
ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ – ΠΑΧΥ ΕΝΤΕΡΟ – ΔΕΡΜΑ & ΤΡΙΧΩΤΟ – ΜΥΤΗ
ΑΡΕΤΗ: ΗΘΙΚΗ – ΔΙΚΑΙΟΣΎΝΗ
Η φάση του μετάλλου αντιπροσωπεύει την επιστροφή στην αρχική μας φύση στο Tao, μέσα από την υπέρβαση του υλικού κόσμου.
Μέσα στο κύκλο του yīn yáng ή τον κύκλο της ζωής, η φάση του μετάλλου διαδέχεται την κορύφωση της ενέργειας, την εκπλήρωση, την πραγμάτωση, όπου η δράση και η προσπάθεια έχει μετασχηματιστεί σε καθαρό έργο απόδοσης καρπών. Αντιστοιχεί στο σημείο όπου το yīn αρχίζει να αυξάνεται και να επικρατεί .
Μετά τον καρπό, μένει ο σπόρος. Αυτός μοιραία είναι προγραμματισμένος να επιστρέψει μέσα στην γη, εκεί όπου θα συναντήσει ξανά το νερό για να ξαναρχίσει νέος κύκλος ζωής.
Η στιγμή που ο σπόρος παίρνει το δρομολόγιο για την γη, κυβερνάται από το μέταλλο.
Η στιγμή του μετάλλου κυβερνά την απόσταξη. Είναι το σημείο όπου έχει πεταχτεί κάθε περιττό για να συγκρατηθεί το απολύτως απαραίτητο, ένας μικρός «σπόρος», αρκετός για να συνεχίσει την ζωή μέσα στην αιωνιότητα. Με ολόκληρη την μνήμη τού τι είναι και πάλι απαραίτητο και τι περιττό.
Αντιστοιχίες
Το μέταλλο, ως κίνηση ενέργειας συνδέεται με την ποιότητα του χρυσού ή των πολύτιμων λίθων. Συνδέεται με την καθαρότητα, με τις αληθινές αξίες, τον μετασχηματισμό κάτω από πίεση. Διεργασία πανομοιότυπη με εκείνη του σχηματισμού των μετάλλων και των πολύτιμων λίθων, μέσα στην γη.
Μπορεί να αλλάζει δομή και, όπως και το στοιχείο νερό, μπορεί να παίρνει το σχήμα που θα του δώσεις, με την διαφορά του ότι το μέταλλο κρατά στην συνέχεια την μορφή αυτήν.
Το μέταλλο αντιστοιχεί στην εσωστρέφεια, την συγκέντρωση, την ησυχία, την σύνθλιψη, συνθήκες απαραίτητες για τον εξευγενισμό και την μετατροπή διαφόρων ώριμων υλικών σε δυναμικό έτοιμο προς χρήση.
Τα ενεργειακά κανάλια και αντίστοιχα τα όργανα του Μετάλλου, εκπροσωπούνται από τους μεσημβρινούς και τα όργανα του Πνεύμονα και του Παχέως Εντέρου, που ελέγχουν κάθε συσσώρευση, αλλά και εκκαθάριση που χρειάζεται να γίνει στην ζωή μας.
Ξεδιαλέγουν και απορροφούν αυτό που είναι πραγματικά ζωτικό για την ύπαρξή μας και στην συνέχεια επιστρέφουν, ότι είναι περιττό, πίσω στην γη, απ’ όπου προήλθε.
Οι πνεύμονες είναι υπεύθυνοι για την υπεράσπιση του σώματος όπως και η οπλοποιία, που ανήκει στο στοιχείο μέταλλο. Με έναν ανάλογο τρόπο και το παχύ έντερο προστατεύει τον οργανισμό, μέσα από την εκδίωξη κάθε στοιχείου που απειλεί να τον αποσταθεροποιήσει.
Το στοιχείο του μετάλλου αντιστοιχεί στην φάση του θανάτου. Κάθε θανάτου, που προηγείται μια νέας ζωής.
. Η ψυχή του μετάλλου
Είναι το πιο γήινο ψυχικό κλάσμα, σε σχέση με τις ψυχές των υπόλοιπων στοιχείων, γι’ αυτό και χαρακτηρίζεται ως “η σωματική ψυχή”.
Ως σωματική ψυχή, κυβερνά τα 7 συναισθήματα: Φόβο, τρόμο, θυμό, θλίψη, χαρά, μελαγχολία – ανησυχία και σκεπτικότητα, άυλες ενέργειες, που όμως ανήκουν στο εκδηλωμένο μας πεδίο. Τα συναισθήματά μας, παρότι άυλα, είναι αισθητά και είναι η , που μέσα από αυτά, μάς ωθεί σε κάθε δράση. Είναι αυτή που, περισσότερο απ’ όλα, μάς συνδέει με την ζωή. Από αυτήν κυρίως εξαρτάται η ζωντάνια, η ζωτικότητα και η άμεση ανταπόκρισή μας στα πράγματα.
Από την ψυχή αυτή εξαρτώνται οι πιεστικές ανάγκες και παρορμήσεις μας. Η ποιότητα της ψυχής αυτής είναι τραχιά και ακανόνιστη – ενστικτώδης, όπως ακριβώς και τα συναισθήματα που φιλοξενεί – είναι άλογη. Της λείπει η περίσκεψις. Η είναι το πιο υλικό κομμάτι του και αντανακλά την φυσική δύναμη του σώματος. Μια υγιής σημαίνει δυνατό φυσικό σώμα.
Μια υγιής Po δίνει στο άτομο την ικανότητα να δρα με αυτοπεποίθηση και αποτελεσματικότητα.
Η θλίψη
Είναι το συναίσθημα που αντιστοιχεί στο μέταλλο, ακριβώς επειδή συνοδεύει κάθε θάνατο και κάθε απώλεια.
Το συναίσθημα αυτό είναι ζωτικό γιατί μας ωθεί να επιστρέφουμε στην ουσία. Αν το σκεφτούμε καλά, όταν το άτομο έχει έναν υγιή ψυχισμό, πάντα η απώλεια το οδηγεί στο ψάξιμο του νοήματος και της αλήθειας των πραγμάτων.
Προστατεύει τον άνθρωπο από την αλαζονεία, καθώς του θυμίζει ότι δεν επιτυγχάνεται κέρδος χωρίς ήττα και πως κάθε αρχή καταλήγει σε ένα τέλος ή σε μετασχηματισμό… Για την υγεία του συνόλου, κάποια κομμάτια πρέπει να ξεκόβονται.
Με τον ίδιο τρόπο λειτουργεί και ο περισταλτισμός του εντέρου – Διαρκώς επιλέγει, απορροφά και απορρίπτει…
Aν δεν μπορούμε να αφήνουμε αυτό που έχει χάσει την αξία του στην ζωή μας ή να συγκρατήσουμε αυτό που πραγματικά αξίζει, μπορεί η θλίψη να μας καταλάβει. Τότε χρειάζεται να κάνουμε εργασία για να μπορέσουμε να επιστρέψουμε στο ουσιαστικό.
Μόνο τότε,
από την μία αναπνέουμε ορθά και από την άλλη αποβάλλουμε πλήρως τα περιττά. Μόνο τότε μπορούμε να ξαναβρίσκουμε την χαρά στον πυρήνα της θλίψης.
Το μέταλλο ελέγχεται από την φωτιά
Η φωτιά λιώνει και ομογενοποιεί το μέταλλο ώστε τελικά να μπορέσει να γαλβανωθεί και να μετατραπεί σε ένα ισχυρό εργαλείο κάθαρσης.
Στον φυσικό κόσμο, το μέταλλο σχηματίζεται βαθειά στην γη, όπου μέσα από υψηλές θερμοκρασίες και πιέσεις συντελείται μια διαδικασία διαχωρισμού των μη καθαρών τμημάτων και μορίων με ανομοιογενή σύνθεση, με αποτέλεσμα τον τελικό σχηματισμό αμιγών μεταλλικών δομών.
Έτσι και στον κύκλο των 5 στοιχείων, το μέταλλο, μέσα από την φωτιά (διάκριση) υπόκειται σε μια επίπονη διεργασία διαχωρισμού από ό,τι είναι ακάθαρτο ή περιττό, μέχρι να απομείνει, ως ελιξίριο, αυτό που έχει απόλυτη αξία.
Αυτή η διαδικασία αφαίρεσης και μείωσης είναι δύσκολη και χρειάζεται αιχμή.
Το νόημα τού να είναι το στοιχείο σε ισορροπία:
Πέρα από την μείωση και τον διαχωρισμό, το μέταλλο χρησιμοποιείται για να φτιάχνει όπλα. Και στις δύο περιπτώσεις, αποτέλεσμα είναι η προστασία: Ένα «ξίφος» ξεκόβει κάποια κομμάτια για την υγεία του συνόλου, αλλά και απωθεί τον εχθρό για να μην πλησιάσει.
Και στις δύο περιπτώσεις χρειάζεται διαρκές ακόνισμα ώστε να είναι αποτελεσματικό.
Όταν το στοιχείο μέταλλο είναι σε ισορροπία, υπάρχει αυτοσεβασμός. Το άτομο μπορεί να εκτιμήσει αυτό που στην πραγματικότητα είναι. Μπορεί και αναγνωρίζει τις ποιότητες του κληρονομημένου του δυναμικού και ταυτόχρονα το τί είναι πραγματικά καλό να επιλέγει στην ζωή.
Έτσι εκπληρώνει την κληρονομιά που προέρχεται από τον ουρανό.
«Το στοιχείο μέταλλο αντιπροσωπεύει την πατρική ενέργεια η οποία εξωθεί το αρσενικό κομμάτι καθενός από εμάς στο προσωπικό του ταξίδι ανεύρεσης του θησαυρού του…»
Στην υπερβολή του γίνεται άκαμπτο, ψυχρό, με τάση να συγκρατεί και να συγκεντρώνει , καταλήγοντας να προσκολλάται σε υλικής μορφής αξίες, χάνοντας την αληθινή ουσία των πραγμάτων.
Από την άλλη, στην ανεπάρκεια, το στοιχείο δεν προσδιδει στο άτομο την αίσθηση της αξίας του. Αποτέλεσμα είναι το άτομο να μην εκτιμά τον εαυτό του, ούτε τα πράγματα που θα μπορούσαν να είναι ουσιώδη γι’ αυτό.
Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Όταν τείνουμε να κρατάμε παραπάνω το άχρηστο, δηλητηριάζουμε την ύπαρξή μας.
Και το αντίθετο: Όταν δεν έχουμε την ικανότητα να διακρίνουμε και να απορροφούμε το χρήσιμο, αποστερούμε την ύπαρξή μας από τα απαραίτητα συστατικά για την βίωσή της.
Και στις δύο περιπτώσεις την υπονομεύουμε.
Η θεραπεία έγκειται στην αποκατάσταση του αυτοσεβασμού και την καλλιέργεια της αυτοεκτίμησης. Έγκειται στην αποδοχή και κατανόηση των κύκλων της ζωής και της ανάγκης για διαρκές ξεσκαρτάρισμα.
Χρειάζεται να εξασκούμε διαρκώς την διάκρισή μας στο να αφήνουμε αυτό που έχει χάσει την αξία του για την ζωή και από την άλλη, να μπορούμε να κρατάμε αυτό που πραγματικά αξίζει.