tǔ 土
Η ΓΗ
ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΕΣ ΤΗΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑ & ΣΕ ΨΥΧΟΝΟΗΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ:
ΣΤΟΜΑΧΙ – ΣΠΛΗΝΑΣ
ΑΡΕΤΗ: ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ
Στην νουμερολογία της δημιουργίας, η γη αντιστοιχεί στον αριθμό 5. Στην κινεζική κοσμογονία εκφράζει το κέντρο γύρω από το οποίο συμβαίνουν οι υπόλοιποι 4 μετασχηματισμοί.
Αποτελεί την κύρια ρυθμιστική δύναμη, τον οίκο όλων των στοιχείων, τον άξονα γύρω από τον οποίο αυτά περιστρέφονται και στερεώνονται.
Το στοιχείο γη κυβερνά την σύνδεσή μας με όλες τις πιθανές θρεπτικές πηγές, που είναι διαθέσιμες σε εμάς για την έκφραση τού κληρονομημένου μας δυναμικού και την εκπλήρωση του πεπρωμένου μας.
Η κατεύθυνση του στοιχείου γη είναι προς τα κάτω, ενώ το εξάγραμμο 52. Gèn 艮 αντιπροσωπεύει απόλυτα τη σταθερότητα που αυτό εκφράζει.
Η Γη γεννιέται από τη φωτιά και ελέγχεται από το ξύλο, που την σταθεροποιεί και της ορίζει τα περιθώρια ώστε αυτή να προσφέρει με μέτρο και όχι έως εξαντλήσεως των πόρων της. Τα δύο αυτά στοιχεία (η φωτιά και το ξύλο), γέννησης και ελέγχου της γης, δίνουν την τέφρα, που κάνει το έδαφος ιδιαίτερα γόνιμο.
Η Γη λειτουργεί ταυτοχρόνως ως δημιουργός και καταστροφέας (σεισμοί, ξηρασίες, φωτιές, πλημμύρες), βοηθώντας στον μετασχηματισμό των όντων που θρέφει και συντηρεί.
Αντιστοιχίες
Η εποχή που αντιστοιχεί στο στοιχείο της γης είναι από τις αρχές του Ιουλίου, μέχρι τις πρώτες βροχές. Μια εποχή αφθονίας, όπου τα χωράφια είναι γεμάτα καρπούς, έτοιμα για το θέρος, καταδεικνύοντας από τη μία το αποτέλεσμα των μόχθων του εργάτη και από την άλλη το βαθμό στον οποίο η γη ανταποκρίνεται σε όσους την καλλιεργούν.
Η Γη αντιστοιχεί στην ικανότητα τού να διακρίνει κανείς και να αξιοποιεί με υγιή τρόπο, όλες τις πιθανές θρεπτικές πηγές που είναι διαθέσιμες από το περιβάλλον του, ώστε να μπορεί να αξιοποιεί το κληρονομημένο του δυναμικό.
Αντιστοιχεί στην ικανότητά μας να διακρίνουμε τι είναι αληθινά θρεπτικό για εμάς και ποια είναι η ισορροπία ανάμεσα στο τί παράγουμε και τί καταναλώνουμε. Επίσης, ποιο είναι ένα ισορροπημένο όριο, ανάμεσα στην θρέψη του εαυτού και των άλλων στη ζωή μας.
Η γη πάντα αποτελεί το κέντρο που ενδυναμώνει τη φυσική ουσία κάθε όντος, άρα αντιστοιχεί και στο κέντρο του ίδιου τού σώματος, την περιοχή του ομφαλού, που είναι και το σημείο πρόσφυσης του ομφάλιου λώρου στο έμβρυο, το σημείο σύνδεσης με την μητέρα, προέκταση της ίδιας της συμπαντικής διαθέσιμης πηγής ενέργειας.
Η ποιότητα της γης στο σώμα μας, αντανακλάται από τα όργανα του στομάχου και του σπλήνα, ο οποίος με την σειρά του στεγάζει την σκέψη και άρα καθορίζει την ποιότητα του νου και των συλλογισμών μας, προάγει την διαύγεια, την συγκέντρωση και την μνήμη, κυβερνά την χώνευση και την απορρόφηση, τόσο των τροφών όσο και εμπειριών μας.
Στις σχέσεις μας, η γη κυβερνά τον δεσμό.
Ενώ η φωτιά μας ωθεί, ανοίγοντας το δρόμο για την συνέρευση, η γη σταθεροποιεί τη σύνδεση μέσα στο χρόνο, καθώς ανταλλάσσουμε εμπειρίες με νόημα και εξοικειωνόμαστε σιγά σιγά και αληθινά ο ένας με τον άλλο. Μια ανταλλαγή που προϋποθέτει καλλιέργεια και ωριμότητα.
Γι αυτό και στο διάστημα της ανθρώπινης ζωής, το στοιχείο της γης εκφράζει την ενηλικίωση, όταν το άτομο μπορεί πια να σταθεί απόλυτα στα πόδια του, να θρέψει τον εαυτό του και κατά συνέπεια, να προσφέρει αληθινή φροντίδα και θρέψη και στο περιβάλλον του.
. 意 Η Ψυχή της Γης
Η ψυχή 意, όπως ήδη αναφέραμε, ενοικεί στον σπλήνα και είναι αυτή που μας ενθαρρύνει να λαμβάνουμε εντός μας, μόνο αυτά που αναλογούν στο κληρονομημένο μας δυναμικό, σε φυσικό και ψυχοπνευματικό επίπεδο.
Από την μία, στο φυσικό επίπεδο, αυτό σημαίνει ότι επιτρέπουμε στο πεπτικό μας σύστημα να αποσπάσει από τις κατάλληλες πηγές το ιδανικό τροφικό 氣, για την θρέψη και την δόμηση του δικού μας ξεχωριστού σώματος.
Από την άλλη, σε ψυχοπνευματική διάσταση, η 意 προεδρεύει στις «πεπτικές» λειτουργίες της σκέψης, δηλαδή στον τρόπο με τον οποίο, επεξεγαζόμαστε (λαμβάνουμε και χωνεύουμε) τις εμπειρίες της ζωής μας, ώστε η επεξεργασία αυτή, από την μία να μην αφήνει κανένα κατάλοιπο στο Είναι μας και από την άλλη να μας θρέφει και να μας ωφελεί.
Τελικά έτσι δομούμε μια ακέραιη προσωπικότητα.
Ανισόρροπη λειτουργία της 意 είναι εμφανής σε αυτούς που ανησυχούν και παρουσιάζουν εμμονές και ψυχαναγκασμούς, σκέπτονται μόνο για να σκέπτονται και δεν καταφέρνουν να θραφούν από τις εμπειρίες που βιώνουν.
Υγρότητα & Υγρασία
Η πολύτιμη ποιότητα της γης είναι η υγρότητα, που εμπεριέχει και μεταφέρει τα πολύτιμα συστατικά της θρέψης, έτσι καθώς υπάρχει στο περιβάλλον και ιδίως τον αέρα [1]. Είναι η ποιότητα που κάνει ένα έδαφος γόνιμο. Η υγρότητα στη σωστή αναλογία θρέφει και περιβάλλει.
Σε συναισθηματικό επίπεδο έχει να κάνει με το νοιάξιμο και την φροντίδα (προστασία – θρέψη – συσσώρευση), που όταν προσφέρονται ισορροπημένα θρέφουν το σώμα εξίσου με την ψυχή. Στην υπερβολή τους, όμως, δεν αφήνουν το χώρο για να αναπτυχθεί και να αναπνεύσει το «αντικείμενο» της θαλπωρής.
Έτσι, η ψυχοπνευματική συμπεριφορά της υγρασίας, αντιστοιχεί στην ανάγκη για να δώσει και να πάρει κανείς συμπάθεια και αποδοχή.
Η υπερβολική υγρασία, από την άλλη, είναι η έκπτωση του στοιχείου της γης και οδηγεί σε σάπισμα. Ψυχοσωματικά, ως συνήθεια, αντιστοιχεί στη συσσώρευση πραγμάτων που αντί τελικά να μας θρέψουν, μετατρέπονται σε φορτίο [2]. Συσσώρευση που προκύπτει από υπερκατανάλωση πραγμάτων σε οποιαδήποτε μορφή και σε φυσικό επίπεδο, εκδηλώνεται ως λήθαργος, θολότητα, αργή διεργασία σκέψης, αδυναμία συγκέντρωσης, εμμονή ή «κλώσσημα».
Βιώνεται κυρίως σε κεφάλι και άκρα, οδηγεί σε υπονόμευση της λειτουργίας στομάχου – σπλήνα και εκδηλώνεται σε πνεύμονες και παχύ έντερο, ως φλέγμα ή βλέννα, διαταράσσοντας την πέψη, την όρεξη και την ικανότητά μας να απολαμβάνουμε το φαγητό.
Η Ακεραιότητα
Η αρετή της ακεραιότητας πηγάζει από τον συγχρονισμό σκέψης, δράσης και λόγου. Αντανακλά τον βαθμό στον οποίο ο λόγος μας συμβαδίζει με την αλήθεια της καρδιάς μας, δημιουργώντας τελικά στους γύρω μας αίσθημα εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας.
Το στοιχείο γη χαρίζει θρέψη στα πάντα, χωρίς διάκριση ανάμεσα σε καλό και σε κακό, αμερόληπτα θρέφει κάθε σπόρο που θα πέσει σε αυτήν. Όμως, αυτή η αφθονία δεν είναι άνευ όρων. Βασίζεται στην αλληλεξάρτηση και στο ισόρροπο μοίρασμα, ακρογωνιαίο λίθο για ουσιαστικές σχέσεις.
Η Ακεραιότητα μαζί με την αμοιβαιότητα, μας βοηθά να συναντούμε τις ανάγκες των άλλων και του εαυτού με ισορροπημένο τρόπο, καλλιεργώντας τον αλτρουισμό.
Η απομάκρυνση του ατόμου από τις αρετές της ακεραιότητας και της αμοιβαιότητας εκδηλώνεται είτε ως εγωιστική συμπεριφορά, όπου το άτομο κυττάζει τις ανάγκες του αδιαφορώντας για τις ανάγκες των άλλων, είτε ως υπερβάλλουσα προσπάθεια ικανοποίησης των αναγκών των άλλων.
Και οι δύο συμπεριφορές υστερόβουλα προσβλέπουν στην απόσπαση προσοχής, εύνοιας και φροντίδας από τους υπολοίπους.
Το νόημα τού να είναι το στοιχείο σε ισορροπία
Το στοιχείο της γης σε ισορροπία κυβερνά την εστίαση και τον συντονισμό της προσωπικότητας με τον εσωτερικό εαυτό και το κληρονομημένο μας δυναμικό.
Έξω από την ισορροπία, το άτομο επιμένει να παραμένει σε μια ζώνη άνεσης, ταυτίζεται με το φυσικό του σώμα και τις δραστηριότητές του και ο νους του προσανατολίζεται σε καθημερινές επιλογές για άμεσο και προσωρινό βόλεμα. Αποτέλεσμα είναι η αποσύνδεση με τον αληθινό Εαυτό.
Όταν η ανισορροπία αυτή εκδηλώνεται, νιώθουμε σαν να έχουμε χάσει το κέντρο και τον πυρήνα μας, την εσωτερική αίσθηση ικανοποίησης και σιγουριάς. Αποτέλεσμα είναι η ανησυχία, η οποία με την σειρά της μπορεί να καταλήξει σε εμμονικές σκέψεις του ατόμου επάνω σε ζητήματα που το αφορούν (υγεία, καριέρα, σχέσεις).
Μια άλλη εκδήλωση αυτής της έλλειψης είναι, το να οδηγείται το άτομο στο να βάζει στο στομάχι του ολοένα αυξανόμενες ποσότητες φαγητού ή εμπειριών (για να γεμίσει το κενό του, σε μία μάταιη προσπάθεια παραγωγής ευχαρίστησης ή για να δυναμώσει, με λανθασμένο φυσικά τρόπο, το κέντρο του) και σε ρυθμό γρηγορότερο από αυτόν που πραγματικά είναι απαραίτητος για να επεξεργαστεί και να χωνέψει.
Το άτομο στερεί τότε τον εαυτό του από το αληθινό δυναμικό του, δημιουργώντας μία αίσθηση μόνιμης έλλειψης και μια κατάσταση – τροχοπέδη στην εκδήλωση των κληρονομημένων ταλέντων του.
[1] «Οι μυστήριες δυνάμεις της γης δημιουργούν την υγρότητα στον ουρανό και την γονιμότητα στην γη. Δημιουργούν την σάρκα στο σώμα και το στομάχι…» Κίτρινος αυτοκράτορας
[2] Η συσσώρευση αυτή μπορεί να αφορά και το περιβάλλον που ζουν τα άτομα. Δηλαδή τα άτομα που υποφέρουν από υγρασία στο σώμα κυρίως ζουν σε ένα περιβάλλον ακατάστατο, με συσσωρευμένα, άχρηστα αντικείμενα.
[3] Η αρμονική συνύπαρξη του βακτηρίου Candida Albicans (στην εντερική μικροχλωρίδα του ανθρώπου) με τον ξενιστή του, συνιστά εκδήλωση του προτύπου της αμοιβαιότητας. Κάθε εκτροπή από την ισορροπία, οδηγεί σε αύξηση του βακτηρίου και πολλαπλά προβλήματα υγείας.